Thursday, December 29, 2011


දුහුලු මලකට පෙම් කරමි.

මිනිස්සු චිත්‍රපටි බලලා තමන්ගේ ජිවිතත් ඒ වගේ වෙයි කියල හීන බලනවා නේද? මේ බ්ලොග් එක දිගටම කියවන්න. එතකොට ඔයාට තේරේවි දුහුලු මලක් මගේ ජීවිතේට මොනතරම් සමීපද කියල. ජීවිතයත් එක්තරා කතාවක් ඉස්කෝලේ හාමිනේ. අපි ඒකෙ චරිත විතරයි.

ඉස්කෝලේ හාමිනේ දුහුලු මලක් චිත්‍රපටිය බලලා තියෙනවද? මට මතක විදියට මම ඒක බැලුවේ ඔයාව දකින්න අවුරුදු 2 කට විතර කලින්. මම සාමාන්‍යයෙන් TV එකේ පෙන්නන චිත්‍රපටි බලන්නේ නැහැ. ඕක ඒ දවස වල පෙන්නුවේ රූපවාහිනී චැනල් එකේ. මට ඔයාව මුණගැහෙන්නත් කලින් කියන්නේ බොහොම කාලෙකට පෙර. අපේ ගෙදර තිබුනේ අඟල් 15 ක කළු සුදු රූප පෙට්ටියක්. මට මුලු චිත්‍රපටියම බලන්න ලැබුනෙත් නැහැ. මට මතක විදියට මම කාමරේ පොතක් හරි කාන්තා පත්තරයක් බල බලා හිටියේ. අපේ ගෙදර හැමෝම (තාත්තා හැර - තාත්තා ඕව බලන්න එච්චර උනන්දුවක් දැක්වුවේ නැහැ) TV එක ළඟ ඉඳගෙන ඕක බලන්න සූදානම් වෙලා මටත් කතා කලත් මම බැහැ කියල නිකම් හිටිය. ඒත් ටික වෙලාවක් කතාව අහගෙන ඉන්න කොට මටත් බලන්න හිතිලා මම ඇවිත් බැලුවා.

එදා ඉඳන් මම හිතන්නේ මම බලපු ලස්සනම film එක තමයි දුහුලු මලක්. ඒකෙ තිබුන එක සින්දුවක කියනවා "හිරු සඳු එකවර දෙපස නැගේ.. කළුවර ඇයි විජිතයම මගේ.." මගේ ලියපු සටහන් ඔක්කොම බැලුවනම් ඔයාට තේරෙනවා ඇති මම තාමත් දුහුලු මලකට කැමති ඇයි කියල. අනිත් සින්දුව බොඳ මිදුම් කඳු රැල්ලේ... ඒකත් බලන්න. හරිම ලස්සන සින්දුව. මටත් කවදා හරි ඉස්කෝලේ හාමිනේ එක්ක එහෙම තැනකට යන්න ලැබෙනවානම්..... ඒකත් මගේ හීන ලිස්ට් එකට දාගන්න ඕන.

මුලින්ම බාඳුරා මල. බාඳුරා මලටත් කොල්ලෙක් ඉන්නවා කියද්දීමනේ මමත් පස්සෙන් ගියේ. ඒ එක.

දෙක, මට කැමති වෙච්ච දෙදරු මව. ඒ මාගම මට දුහුලු මලක් පොතත් හොයල ගෙනත් දුන්නා. පුලුවන්නම් හොයාගෙන කියවන්න. film එක බැලුව වගේම කතාව මවාගන්න පුළුවන්. හරිම ලස්සනට ලියලා තියෙනවා. මට තාම මැවිලා පේනවා "හොර" ගෙදර ඉන්න වෙලාවේ "හරි"  ආවහම නීටා ප්‍රනාන්දු බිත්තියට පිට හේත්තු කරගෙන හයියෙන් කතා කරනවා.

තුන. ඔය සිදුවීම් වල අනිත් පැත්ත. මගේ නෝනා දුහුලු මලක් වෙන්න හදපු කතාව. ඒ ගැන මට මෙතන ලියන්න බැහැ. ඒක අපි බැඳපු දවසකම ඔයාට කියන්න තියෙන ලිස්ට් එකේ තියාගන්නම්.

හතර. අපි. මේ පොස්ට් එක ලියන දවස වෙනකොට ඔයා මට ආදරෙයි කියල දවස් දෙකක්. ඒත් ඊට පස්සේ තාමත් මට ඔයාට කතා කරන්න බැරිවුණා. මට බයයි ඔයාට ගෙදරින් ප්‍රශ්නයක්ද කියලත්. ඒ නිසා දිගටම කතා කරන්නත් බැහැ. ආයෙත් සැරයක් හැරෙන තැපෑලෙන්ම red notice දත් මන්දා. ඒ මොනවා වුනත් මම තාමත් ඔයාට ආදරෙයි ඉස්කෝලේ හාමිනේ. කවදම හරි ඔයා මේක කියෙව්වොත් මට කොමෙන්ට් එකක් හරි ලියල යන්න. එහෙම නොවුනොත් මම ආයෙත් ඔයාට කතා කරන්නේ දෙසැම්බර් 31 දා.

ජීවිතය සුන්දරයි දීපා. සතුටින් සිටින්න. මමත් අද වෙනකනුත් ඔයා නිසා සතුටිනුයි ඉන්නේ.

ලියුවේ: December 28. 

ප:ලි: දවස් දෙකක්ම ඔයාගෙන් call එකක් නැතුව හිතේ අමාරුවෙන් ඉඳපු මට තවත් අසාධාරණ සිතුවිල්ලක් පහල වෙලා. මෙහෙම ලියුවට වරදවා හිතන්න එපා. මගේ මෝඩකමට මගේ හිතට එන හැමදේම ලියනවා විතරයි. ඇයි ඉස්කෝලේ හාමිනේ ඔයා ගෙදර යන බව මට කියුවේ නැත්තේ. ඔයාට කලින් දවසේ විභාගයක් තියෙනවා කියලවත් මට කිවුවේ නැහැනේ. ඔයා මට ඕව කියන්න බැඳිලා නැහැ. ඒත් මට දුක හිතුනා. බය වෙන්න එපා. ඔයාගේ ජිවිතේ හැම දේම මට කියන්න කොහෙත්ම ඕන කමක් නැහැ. මේ මම ලිව්වේ මට හිතුන දේ.

ප:ප:ලි: අද හිම වැටෙනවා... හරියට මගේ පෑරිච්ච් හිතට ඔයාගෙන් text එකක් ආව වගේ...

No comments:

Post a Comment