මැදිවිය ද තරුණය

දයාබර දීපා,

දවස් තුනක්ම ඔයාට ලියුවේ නැත්තේ මට වැඩ වැඩි නිසා නෙවෙයි. ලියන්නේ මොනවද ලියල හිතා ගන්න බැරිවුණා නිසා. ඔය කතා කරපු වෙලාවලට මට උත්තර දෙන්න බැරි උනාට ඔය අමනාපෙන් බවත් මට නොතෙරුනාම නොවෙයි. ඒ උනත් මම හිතනවා ඔයා තේරුම් ගනීවි කියල මගේ තත්වයත්. ඔයාට කියුව වගේම මම මගේ නයිජිරියන් යාලුවට ඔය ගැන කියුවා. උත්තරේ මම බලාපොරොත්තු උනාට වඩා වෙනස්. ඒකි කියනවා අයෙත් ඔයාට කතා කරන්නත් එපාලු. ඔය කළු කෙල්ලන්ට තේරෙනවද අපි හිතන විදිය, නේද? මට හිත ගන්න බැරි උනා මම ඔයාට මොනවද ලියන්නේ කියල දීපා.

මම බලාපොරොත්තු උනාටත් වඩා ඉක්මනට ඔයා මට ආදරෙයි කියපු ඒක අදටත්  මට හිතා ගන්න බැහැ. ඇයි බබෝ ඔයා ඔය ටික කියන්න අවුරුදු 21 ක් ම බලා හිටියේ. අපි මේ අවුරුදු 21 ට ගොඩක් දුර ඇවිල්ල. අපිට ආපහු හැරෙන්න පුලුවන්ද? ඇයි අපිට මෙහෙම උනේ? දැන් දවස් දෙකක ඉඳං අපේ ගෙදර උන්දැ මාත් එක්ක කතාවක් නැහැ. මම හොඳටම රන්ඩු වෙලා. මට මොකද වෙලා තියෙන්නෙ දීප්ති? මගේ හිතකවත් නැහැ මම මගේ පොඩි උන් දෙන්න ගෙන් වෙන් වෙලා ඔයා ලඟට එනවා කියල. ඔය ඔයා ගේ ළමයින්ට ආදරේ වගේම මමත් මගේ පොඩි දෙන්නට කොච්චර ආදරේද? ඔය කියුව වගේ හැමදාමත් අපිට වැරදිලාද?

ආපහු ලංකාවේ ඉස්කෝල පටන් ගත්තට පස්සේ වත් අපි ටිකක් නිදහසේ කතා කරමු නේද? මට තේරෙනවා ඔයාගේ හිතේ පුංචි වෙනසක්. please Deepaa, ටිකක් තේරුම් ගන්න. මට පුළුවන් කමක් තිබුන නම් ඔයාව බලන්න මම ඇවිත් ගොඩක් කල් . හොඳ වෙලාවට මම  ලංකාවේ හිටියේ නැත්තේ නේද? මම ලංකාවේ හිටිය නම් සමහර විට අපි දෙන්නම ලොකු කරදරේක වැටිලා. මට ඔයාව දකින්න කොච්චර ආසද කියල ඔයා දන්නේ නැහැ දීපා. ඒක දෙයක් නම් මට sure, ඔයා මාව අඳුර ගන්නේ නැති බව. ඉස්සර හූනෙක් වගේ හිටපු මම දැන් පිටි ගෝනියක් වගේ මහතයි.

ආදරණීය දීපා, please අපි ඉන්න තත්වය තේරුම් ගනිමු. අපිට අපේ දවස කවද හරි උදා වේවි. අපි දෙන්න ම හිතුවේ නැහැනේ අවුරුදු 21 කට පස්සේ අපි ආයෙත් මුණ ගැහේවි කියල නේද? අපි අපේ දවස එනකම් චුට්ටක් ඉවසීමෙන් ඉඳිමු.

එතෙක්, අමතක කරන්න එපා, ආදරය සුන්දරයි, සතුටෙන් සිටින්න.