Tuesday, December 27, 2011


ඔය කාලෙමනේ වැඩ වර්ජන බස් වර්ජන එහෙම තදටම තිබුනේ. මේ මම ඒ ගැන ලියපු හැටි.

වර්ජකයෙනි
තොපට ශාප වේවා!
ඇයට මා දකින්නට එන්නට
මග ඇහිරුවාහිය තොප.


මට
මගේ ආදරනීය කුමරිය
දකින්නට නොසැලසුවාහුය තොප

නමුත්
නොහකිය තොපට සිඳලන්නට
ඇය වෙතට පිදූ සෙනෙහස
නොහකිය තොපට උදුරා ගන්නට
එකම හාදුවක් හෝ ඇගෙන්
නොහකිය තොපට රිදවන්නට
ඇය මා රිදවන්නක් මෙන්


එපරිදිම
නොහැකිය මටත් රැඳෙන්නට
එක තැනක
එක අරමුනක
නොහැකිය මට සිටින්නට
නොදැක මගේ කුමරිය


එබැවින් සොයා එන්නෙමි මා ඔබ
ඔබේ නවාතැන් සෙවනට
සිප ගන්නට නොවේ දෙතොලත
විඳින්නට නොවේ ලැම පහස


එහෙනම් මොන මගුලටද?
රිදවා ගනු පිනිසමය මසිත....


විප්ලවය දෙදන අතර හිරවෙලා වගේ නේද? ඔන්න ඔහොම තමයි ආදරයෙන් ආතුර වෙලා හිටපු කාලේ කවි ලිවුවෙ.

"ඔයා හරි විරූපියි පීටර්" කියල මගේ මූනටම කිවුවෙත් මේකිම තමා.

No comments:

Post a Comment