මැදිවිය ද තරුණය

දයාබර දීපා,

සම්මතය කුමක් කීවත් යටි හිත බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියේ ඔයාගේ ඇමතුමක්. ස්තුතිය් කතා කලට. කාමරයකට ගුලි වෙලා ඔයාව තුරුල් කරන් ඉන්න මට ඕන නැහැ. ඔය වගේ සරින් සැරේ මට කතා කරන්න. ඔයා කතා කරපු නිසා මට කොච්චර සතුටුද කියල ඔය දන්නවද?

මට කතා කරන්න බැරිඋන නිසා ඔයාටත් මට වගේම කනස්සල්ලක් දැනුන එක ගැන මම සතුටු වෙන්න හොඳ නැති උනත් ඒක මට සතුටක්. මට වගේම ඔයාටත් තරහ යන එක? අපිට මෙනවද වෙන්න යන්නේ? හොඳ වෙලාවට අපි දෙන්න ලෝකේ දෙපැත්තේ ඉන්නේ. එහෙම නොවුනානම් මම ඔයාව හොයාගෙන ඇවිත් අපි දෙන්නම ලොකු කරදරේක වැටිලා.

අද වගේම ආයෙත් මට කතා කරන්න දීපා. විනාඩි දෙක තුනක් උනත් කමක් නැහැ. ඉස්සර වගේ පුංචි දේවලට හිත රිදව ගන්නේ නැතුව ඉන්න උත්සාහ කරන්නම්. පොරොන්දුවක්‌ නෙවෙයි, හොඳද? තව ටිකකින් මමත් නිදා ගන්න ඕන. ජනේලෙන් එහා පැත්තේ ඇහෙන හුලන් සද්දේ අහගෙන, බිත්ති ඔරලෝසුවේ තප්පර කටුවේ සද්දේ අහගෙන ඇඳට වෙලා නිදි නැතුව ඉන්නේ නැතුව අද නින්ද යාවි.

ඔයා මට නොකීවට ඔයත් මට ආදරෙයි කියල මම හිතා ගන්නද?

දයාබර දීපා, ජීවිතය සුන්දරයි, සතුටින් සිටින්න.

මැදිවියට පත් උනත් ආදරය තරුණ වෙලා!