ආයෙත් ගම කතාවට...

ගම කතාව එහෙම පිටින්ම අමතක වෙලා නෙවෙයි. වෙන වෙන දේවල් ලියවෙනවා.

ගම දුවවයි වෙද ගෝලයයි මුණ ගස්සවපු මන්තර කාරී දැනගෙන හිටියද දන්නේ නැහැ; වෙද ගෝලය ගම දුව ඉපදිලා බහ තෝරලා ඇඳුම තෙමා ගන්නේ නැතුව තමන්ගේ වැඩ කරගන්න දන්නා කියන කලේ තමයි ඉපදිලා තියෙන්නේ. වෙන විදියකට කියනවනම්, ගම දුව ඉපදිලා අවුරුදු හතරකට පස්සෙලු මේ කොල්ල ඉපදුනේ. ඒත් ඉතින් මේ කාලේ වෙනකොට මේ දෙන්නම ගැටවර වයස ගෙවල තරුණ වයසට ඇවිල්ලනේ තිබුනේ. මන්තර බලයද එහෙමත් නැත්නම් සංසාරේ පතාගෙන ආපු පුරුද්දක්ද මන්ද, වෙද ගෝලය නැවතිලා හිටපු ගෙදර ගෑනු ළමයි හත් දෙනෙක්ම ඉන්දැද්දී ගම දුවටම හිත ගියේ. ඕක මොකක්ද, හිම කුමාරිත් කුරුමිට්ටෝ හත් දෙනෙක්ම ඉන්දද්දිනේ රජ කුමාරයට කැමති වුනේ. හිම කුමාරි සිහිය නැතුව හිටපු එකයි සහ කුරුමිට්ටෝ හත් දෙනාම කුරුමිට්ටෝ වෙච්ච එකයි ඇරුනාම මේ කතාවේ වෙනසකට තිබුනේ වෙද කොල්ල සිහියෙන් හිටපු එකයි කෙල්ලෝ හත් දෙනා ගම දුව තරම්ම ලස්සන නැතත් ඇහැට කනට පේන ඇහෙන වුන් වෙච්ච එඅකයි ඇරුනම ලිංග බේදය විතරයි. මන්තර කාරියි ගම දුවයි ඇරුනම ගමේ හිටපු අනිත් හැමෝම හිතාගෙන හිටියේ වෙද ගෝලය ඔය ගෙදරින්ම කසාදයක් කරගෙන ඔය ගමීම බින්න බහීවි කියල තමයි. ඒත් ඉතින් එහෙම වුනානම් දැන් මේ කතාව ලියන්න කතාවක් ඇතිවෙන්නේ නැහැනේ. මෙන්න මෙහෙමයි කතාවේ ඉතුරු ටික.

 වෙද ගෝලයාගේ අප්පච්චි කිසිම කැමත්තක් තිබුනේ නැහැ තමන්ගේ පුත්තරය මේ ගම මැද්දේ ඉන්නවට. හැම අප්පච්චි කෙනෙක් වගේම ඒ අප්පච්චිත් බොහොම උත්සහ කරලා පුත්තරයට නගරයක තිබුන වෙද ගෙදරක් හොයා ගත්ත. දැන් කාලේ වගේ නෙවෙයි, ඔය දවස් වල තමන්ගේ තාත්ත කිව්වොත් කියන ඕන තැනකට යන්න දරුවෝ සුදානම්. ඉතින් අනේ අපේ වෙද ගෝලයත් ගම ඇරලා යන්න සුදානම් වුනා. මේක දැනගත්ත ගම දුවට හරියට දුක හිතුන. ඒත් අදටත් කවුරුවත් දන්නේ නැහැ ඇත්තටම ගම දුවට හිතුන දේවල්. සමහරවිට උණු හින්ද බොන්නත් බැහැ, කිරි හින්ද අහක දාන්නත් බැහැ වගේ දෙයක් වෙන්න ඇති. අනේ අපේ ගම දුව දවස් ගානක් හිතුවා හිතුවා වෙච්ච් දේවල් ගැන. කඩවසම් නොවුනත් කොල්ලත් කෙල්ලෙකුගේ හිත දිනා ගන්න බැරිම තරම් කෙනෙක් නෙවෙයි. ඒ වුනාට කෙල්ල නම් රූප සුන්දරියක්නේ.


This is not working... I don't think I can write anymore... sorry.